از باستیل... تا اوین

داشتم گاهشمار انقلاب فرانسه رو می­خوندم. بعضی قسمتهاش برام جالبتره: 

مه1789  میلادی :پادشاه فرانسه، لوئی شانزدهم، اعضای مجلس اصناف را فرا می­خواند و از آنها می­خواهد تا مالیاتها را افزایش دهند.

ژوئیه 1789 میلادی :اوباش و انبوه خشمگین مردم پاریس با شنیدن اینکه سربازان پادشاه در راه هستند، سی هزار تفنگ سرپر را از اسلحه خانه سلطنتی می­دزدند و به زندان باستیل هجوم می­‌برند.

اکتبر 1789 میلادی :کمبود مواد غذائی و شورشها ادامه می‌یابند. در پنجم اکتبر جمعیتی از مردم که اکثر آنها را زنان تشکیل می‌دادند از پاریس به سمت قصر پادشاه در ورسای، راهپیمایی و تقاضای نان می‌کنند.

اوت 1792 میلادی: ژاکوبین ها و انقلابیون افراطی پادشاه را عزل و دستگیر می‌نمایند. و پس از آن اعدام‌های انقلابی آغاز می‌گردد.

ژانویه 1793 میلادی: لوئی شانزدهم به جرم خیانت و شرکت در توطئه با قدرتهای خارجی گناهکار شناخته شده و 10 روز بعد اعدام می‌گردد.

سپتامبر 1793 میلادی : آغاز دوره وحشت و ترور در فرانسه؛ ژاکوبین ها، گروهی انقلابی افراطی به رهبری ماکسیمیلیان روبسپیر، قدرت را در دست می‌گیرند.

اکتبر 1793 میلادی: همسر لوئی شانزدهم، ماری آنتوانت، اعدام می‌گردد.

ژوئیه 1794 میلادی: با اعدام روبسپیر و 21 تن از یارانش دوره وحشت پایان می­پذیرد..   

پی نوشت: حالا حذف یارانه انرژی و سوخت یک طرف ولی دیگه هر کسی می­دونه نان، این قوت لایموت، نبض انقلابها رو در دست داشته. آدم وهمی می­شه تو این اوضاع، ماجرای گران شدن این رقم جنس دیگه چیه. البته می­گن ملکه ماری آنتوانت، وقتی صدای انقلابیون رو از بیرون کاخ ورسای می­شنوه، می­پرسه ماجرا چیه؟ و وقتی می­فهمه مردم گرسنه، معترض کمبود نان هستند، در نهایت حماقت می­گه، خب نان ندارند بخورن، جاش بیسکوییت بخورن! شاید ماجرای ما هم به همین مضحکیه. اما خودمونیم، اگه تو این دیزی سی ساله چرب و لذیذی که برامون پختند، بیسکوییت هم ترید کنیم چها شود! نوش جانمان که اگه از استقلال، آزادی، جمهوری و اسلام چیزی نفهمیدیم، حداقل یه دیزی با طعم بیسکوییت نصیبمون شد..