سفرمونو از آسیا شروع میکنم. اول چین، مالزی، تایلند و بعدشم یه سر هندوستان، افغانستان، پاکستان. میگن آفریقا هم جالبه. بالا تا پایینشو از مصر تا آفریقای جنوبی طی میکنیم. یه ناخنک هم به اروپا میزنیم و بازدیدی از روسیه و فرانسه. نوبتی هم باشه نوبت قاره کریستف کلمبه. از جنوبیش میریم شیلی و از شمالیش میریم کشور شیطان بزرگ، آمریکا! خب سفرمون تمام شد و سبد میوه منم از توتفرنگی چینی، آناناس مالزی، خربزه تایلند، گلابی هندی، انار افغانستان، انبه پاکستان، پرتقال مصری، آلو آفریقای جنوبی، موز روسیه، گیلاس فرانسه، انگور شیلی و میوه بهشت، سیب آمریکایی پر شد!
فاجعه قصه ما این نیست که چه ضرورتی داره در اوج سرمای زمستان، کام همیشه تلخ ایرانی، با گیلاس فرانسوی شیرین بشه. فاجعه اینجاست که خاک بارور میهن به عنوان یکی از اولین قدرتهای صدور میوه به جهان در گذشته، اکنون شاهد پوسیدن منابعشه و گفته میشه صادرات میوه ایرانی به حد صفر رسیده و غم انگیزتر اینکه کشوری در حد و اندازههای امارات که به عنوان کشور بیمیوه شناخته میشه، با پیدا کردن نقش ترانزیتی، بزرگترین صادرکننده میوه به ماست..