همراه با مستان و همای

تو را اینجا به صدها رنگ می­جویند

                     تو را اینجا با حیله و نیرنگ می­جویند

                                             تو را با نیزه ها در جنگ می­جویند

                                                                    تو را اینجا به گرد سنگ می­جویند  

                    تو جان می­بخشیو اینجا به فتوای تو می­گیرند جان از ما

نمی­دانم کیم من.. آدمم، روحم، خدایم یا که شیطانم.. تو با خود آشنایم کن..

اگر روح خداوندی دمیده در روان آدم و حواست

پس ای مردم،

                 خدا اینجاست

                                    خدا در قلب انسانهاست

                                                                   به خود آ تا که دریابی

                                       خدا در خویشتن پیداست..                                   

پ.ن: همای از جان خود سیری که خاموشی نمی­گیری

         لبت را چون لبان فرخی دوزند

                               تو را در آتش اندیشه ات سوزند

                                                         هزاران فتنه انگیزند

                                                                      تو را بر سر در میخانه آویزند..