سبک نامه یک سمک

یک ماهی آزاد

سبک نامه یک سمک

یک ماهی آزاد

حق با شماست..

 

ممنون، صد هزار ممنون که به هر جایی سر می­زنم فیلتر است. که خواندن اخبار و تحلیل­های پایگاه­هایی که هنوز فرصت نکردید فیلتر کنید، یعنی رنج بی­پایان. بله، فهمیدن یعنی رسیدن به نهایت رنج. ممنون و صد هزار ممنون که به فکر مایید که رنج نبریم. رنج نبریم که اقتصادمان هر روز به بلایی دچار می­شود که آنرا آخرین تیر خلاص بر پیکر نحیفش می­دانند ولی باز این بیمار رو به موت مقاومت می­کند. رنج نبریم که سیاستمان چنان تحقیرکننده است که حتی عهدنامه­های ترکمانچای و گلستان در برابرش باعث سرافرازیست. رنج نبریم که فرهنگمان، ادبیاتمان، شاعرانمان، پیشینه­مان، تاریخمان، اصالتمان به تاراج غیر می­رود و هر روز بشنویم فلان بزرگ علمی ادبی و سنت هزار ساله­مان به تصاحب یغماگران همسایه که روزگاری جز مام وطن بودند، در می آید. رنج نبریم که نخبگانمان از این مملکت فراریند و ایرانی بودن دیگر هیچ افتخاری نیست..  

رنج نبریم که منابع طبیعی زمینی و زیرزمینی­مان به ثمن بخس به تصاحب بیگانه در می­آید. رنج نبریم که محیط زیستمان از تالابها و دریاچه­ها گرفته تا جنگلها و کوهپایه­ها در شرف تخریب کامل­اند. رنج نبریم که آب مملو از نیترات می­خوریم و هوای سرشار از جیوه تنفس می­کنیم. رنج نبریم که نه تنها گونه­های حیوانات از حق حیات محروم می­شوند، انسان این مفخر همه آفرینش، خود به گونه­ای در حال انقراض تبدیل شده است. رنج نبریم که ببینیم، تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف، و به بال پشه ز عنقا گذشته­ای، فقط در حد مثل باقی ماندند و کرم تقلب، دروغ، ریا، عوام­فریبی، کج­فهمی، حقیرانگاری بزرگان، عرش­رسانی کوچکان… بر تک تک اجزای بدنه مردگان حبس در این گور عظیم به نام میهن، نقب زده و در حال تلاشی و فساد روزافزون است. و رنج نبریم که ما همان مردگانیم به اسم زندگان.. ممنون و صد هزار ممنون که ما را کور، کر، لال و نافهم می­خواهید. ممنون. که آگاهی یعنی رنج بی پایان..