من، تو، او..

یادداشت آخر انکراتیک توفانی در من بپا کرد.. توفانی که نهایتش، بازیافتن آرامشی گمشده بود.. 

"عقل و متانت و عمق را در زندگی نمی­شود از دیگران گرفت. باید خود آدم کشفش کند. آن هم بعد از گذراندن مراحلی که هیچ کس دیگر نمی­تواند به جای آدم بگذراند. همان لحظه­هایی که آدم از به یاد آوردنش عذاب می کشد. این صحنه­ها آدم را بزرگ می­کند. عمق و متانت، نقطه­ی دیدی است که آدم از تاثیر تصاویر ناخوشایند در ذهن خود می­یابد. حاصل مبارزه با زمان و پیروزی­ست.."