همه هستی من

هر چقدرم دو طرفت پرتگاه باشه، فقط وقتی سقوط می کنی که روی نقطه اتکای وجودت نایستاده باشی. اگر در لبه سختی ها و امتحانات به این نقطه اعتماد کنی، به سلامت رد خواهی شد. 

پی نوشت: دلم می خواد گرانیگاه وجودم، فقط و فقط خودش باشه. خودش که هیچ وقت تنهام نگذاشته و تمام بی قراری هام، فقط با خودش، تبدیل به قرار شده..