عجب کامپیوتریه! پوشه پوشه، فایل به فایل، هر چیزی مرتب، سر جای خودش. البته فایلهای مختلف، حکایت خودشونو دارن. بعضی وقتها یه فایلی یه مدت برات جالبه و دلنشین. میبری و میزاریش تو دسکتاپ تا مثلا جلو چشمات باشه! گاهی هم یه هشدار میشنوی، فایلهایی که مدت درازیه استفاده نکردیو پاک کن. ولی تو که گوش نمیکنی. میگی، حالا بزار باشن. آخه تحمل جای خالیشون برات سخته! در نهایت قبول میکنی، ظاهرشون جالب بوده ولی واقعیت اینه که فقط الکی جاتو پر کردن و دورتو شلوغ و زودی دیلیتشون میکنی، میرن تو ریسیکل بین. و دوباره برمی گردی سر همون فایلهای قدیمی و کارامدی که تو درایوهای اصلی ذخیره کرده بودی!
قسمت بد ماجرا اینه که گاهی مجبور میشی یه فایل دیلیت شده رو که تازه از ریسیکل بین هم دیلیتش کردی، دوباره بازیافت کنی. اخ که فایلهای دیلیت شدهای که فکر میکردی دیگه برای همیشه از دستشون دادی، چقدر بعد بازیافت برات عزیز می شن. می بری تو بهترین و دور از دسترس ترین پوشههات می زاریش. اون قدر دور از دسترس که دیگه حتی خودتم برای همیشه فراموششون می کنی و خلاص.. خداییش این مغز آدم حرف نداره. از هر سوپر کامپیوتری، سرتره. فقط کافیه هر چند وقت یک بار دیفراگ فایلای اضافی و بیخودش یادمون نره..