در آرزوی پرواز..

ای کاش شب می­خوابیدم، صبح بیدار می­شدم و می­دیدم یه زن کارگر کشاورزم تو نیشکرزارای کوبا. یه زنی که خسته است ولی روحش آزاده. ای کاش شب می­خوابیدم، صبح بیدار می­شدم و می­دیدم یه دختر فلسیطنیم که زندگیش یعنی ترس خمپاره و هراس موشک. یه دختر که جمسش اسیر دشمنه ولی روحش آزاده. ای کاش شب می­خوابیدم، صبح بیدار می­شدم و می­دیدم یه مادر گرسنه آفریقاییم. یه مادر که با دنده­های خودش و بچه سوتغذیه گرفته­اش می­شه جدول ضرب تمرین کرد ولی حتی روح اونم آزاده. ای کاش شب می­خوابیدم، صبح بیدار می­شدم و می­دیدم هر چی هستم، فقط یه دختر ایرانی نیستم که اگه هیچی نداره، روحشم مال خودش نیست. یه دختر که حتی جرات نداشته باشه ادعا کنه روحش آزاده! یه دختر که چماق عرف و شرع رو سرشه و حق نداره ارزشهای شخصی خودشو انتخاب کنه! یه دختر که از لحظه تولد تا دم مرگ اسیره! اسیر باورهای القایی جامعه در قفسی به رنگ دین..