نمی دونم رابین هودش کی بود ولی شنیده بودم که بهش می گفتند جان کوچولو. قد و قواره بلند، لحن صمیمی و لبهای همیشه خندانش، چنین نامی رو براش به ارمغان آورده بود. بعد پایان فوق لیسانس، احتمالا سرمست از یافتن کاری درخور، راهی ماموریت شد. ماموریتی که پایانش، بیرون کشیده شدن کالبدش از لاشه هواپیمایی سقوط کرده بود.. هواپیمایی که ده ها تن بسان جان کوچولوی قصه منو برای همیشه با خودش به قعر جنگل فراموشی ها کشید.. جنگلی انباشته از سقوط کردگانی از گذشته و صد افسوس از آینده..